Dört Büyük Halife (Roman Boy)

Dört Halife Dönemi, İslam tarihinde Hz. Muhammed'in vefatından sonra halife seçilen Hz. Ebu Bekir, Hz. Ömer, Hz. Osman ve Hz. Ali'nin halifeliklerini kapsayan dönemdir (632-661). Bu dönemde sınırlar batıda Trablusgarp, doğuda Horasan ve kuzeyde Kafkasya'ya kadar genişletildi. İslamiyet, Arap yarımadası sınırları dışına taşarak, Asya ve Afrika'daki çeşitli kavimlerce benimsendi. Yeni kurulan İslam devletlerinin siyasi ve hukuki temelleri atıldı. Fakat Hz. Osman ve Hz. Ali döneminde ortaya çıkan iç çekişmeler, İslam dünyasını uzun yıllar derinden etkileyen mezhep ayrılıklarının ve iç savaşların başlangıcını oluşturdu. Dört Halife Dönemi, İslam tarihinin Peygamber Dönemi (Asr-ı Saadet) faziletlerinin yaşatıldığı, saf ve parlak bir çağ olarak kabul edilir. Dört Halife, Eski Doğu'nun bütün servetlerine sahip oldukları halde, sürdürdükleri sade hayatla saf Müslümanlığın örnek önderleri oldular. Bu dönemde halifeler seçimle belirlendiklerinden, bu döneme "İslam Devleti'nin Cumhuriyet Dönemi" de denir.